Open Letter to the Honourable Mrs Navanethem Pillay, United Nations' High Commissioner for Human Rights

http://www.madaraneparklale.org/2011/01/open-letter-to-honourable-mrs.html
As noted in our earlier communications, my venerable colleague, Mrs Nasrin Sotoudeh, a prominent lawyer who has represented human rights activists for many years on a pro bono basis, was arrested on 4 September 2010 on charges of acting against national security and membership to the Centre for the Defenders of Human Rights.
In the early days of her arrest, the Intelligence Ministry official responsible for interrogating her advised Mrs Sotoudeh to appear on state television, confess to the crimes alleged by the prosecutor and appeal for a pardon. Since Mrs Sotoudeh refused to do so, they held her permanently in solitary confinement and deprived her of all the legal privileges accorded to prisoners.

Mrs Sotoudeh has two young children of three and 11 years of age. But she has not been allowed even a single private meeting with her children, which is her legal right. Consequently, she has been on hunger strike three times in protest at her illegal predicament. Each time, her condition deteriorated to such an extent that she was admitted to hospital. Yet she would stage yet another strike within a few days. Mrs Sotoudeh's hunger strikes enraged the judicial and intelligence officials. Hence, instead of observing the law, they filed yet another suit against her. This time she was charged with violating the Islamic dress code (Hejab) in a video clip broadcast in Italy some three years ago.
Finally, on 8 January 2010, the court sentenced Mrs Sotoudeh to 11 years in prison, as well as banning her from practicing law and leaving the country for a period of 20-years. The court found Mrs Sotoudeh guilty of acting against national security, spreading propaganda and conspiring against the system, and membership of the Centre for the Defenders of Human Rights.
Honourable Mrs Pillay,
While your representatives were discussing human rights with Mr Mohammad Javad Larijani and other Iranian officials, one of Iran's most prominent human rights defenders was languishing in solitary confinement, deprived of all her legal rights. Not only talks with the Iranian government has resulted in such an unjust verdict, the intelligence officials, angered by Mrs Sotoudeh's resistance, have summoned her husband, Mr Khandan, and her lawyer, Mrs Nasim Ghanavi, to the Revolution Court as defendants. They are under the impression that Mrs Sotoudeh's fate would serve as a lesson to those who show resistance to the illegal conduct of Intelligence Ministry interrogators.

Honourable UN High Commissioner for Human Rights,
Mrs Sotoudeh's release would only be possible if she is given a just trial. And access to this inalienable right would not be possible without international support. Therefore, I once again urge you to take whatever action necessary to enable your Iranian colleague to have access to a fair trial. I would also like to ask you to kindly register this letter in the dossier of the Iranian government.

With Best Regards,
Dr Shirin Ebadi,
Human Rights Advocate and 2003 Nobel Laureate


cc: The Office of the Honourable Mr Ban Ki-moon, United Nations' Secretary-General (FIY)
The Honourable UN Special Rapporteur on the Independence of judges and lawyers
The Honourable UN Special Rapporteur on the situation of Human Rights Defenders (For appropriate action)
The International Bar Association (For appropriate action and contact with Iran's Judiciary authorities and Bar Association)

Dichiarazione dei sostenitori diaspora delle Madri del Parco Laleh (Madri in Lutto Iran) Per quanto riguarda le recenti imminente esecuzioni in Iran

Dichiarazione dei sostenitori delle Madri del Parco Laleh (Madri in Lutto Iran) Per quanto riguarda le recenti imminente esecuzioni in Iran




Secondo la Agenzia delle notizie del Human Rights Reporters , tra il 21 marzo e il 31 dicembre del 2010, la Repubblica islamica dell'Iran ha inviato 190 prigionieri al patibolo in tutto l'Iran. Naturalmente, se si prende in considerazione che molte esecuzioni non sono state riportate dalle fonti ufficiali, il numero reale di esecuzioni sarà sicuramente superiore a questa cifra. Tra queste esecuzioni, le esecuzioni dei prigionieri politici e dissidenti su accuse inventate, e sulla base di false confessioni estorte con torture medievali, hanno, in particolare, richiamato l'attenzione di tutte le organizzazioni per i diritti umani e la coscienza delle persone di tutto il mondo.

Mentre le madri in lutto in Iran sono ancora avvolte dalla ferita della tortura e l'esecuzione dei loro figli negli ultimi tre decenni, devono ancora una volta essere testimoni dell’uccisione delle loro tanti Arash, tante Shirin e tanti Frazad [1] sul patibolo .Anche se non è stato ancora superato l'incubo di perdere i loro figli ,sono costretti ad assistere all'esecuzione di un padre come Ali per il peccato di paternità [2]. Come facciamo a sopportare il fatto che almeno altri 20 giovani aspettano ogni minuto di ogni giorno di affrontare il rischio di imminente esecuzione per essere dissidente politico o di avere un punto di vista diverso [da quello dei governanti] ?

Una crescente pressione da parte dei governati della Repubblica islamica sulle famiglie dei prigionieri di coscienza, che è ora più che mai rivolto alle Madri di Park Laleh (Madri in Lutto Iran), indica la profondità della paura di un istituto di pronuncia che è pronto a commettere qualsiasi atto disumano per prolungare il suo dominio e la presa sul potere.

I sostenitori delle Madri di Park laleh (Madri in lutto) uniscono le loro voci con le madri in cerca di giustizia in Iran per condannare le recenti esecuzioni. Inoltre, questi gruppi chiedono l'abolizione immediata della pena di morte, e il rilascio incondizionato di tutti i prigionieri di coscienza e prigionieri politici . I gruppi esprimono la loro protesta in un movimento globale, l'8 Gennaio del 2011, e invitano tutti ad unirci e contribuire a diffondere la voce della nostra protesta in tutti gli angoli del mondo.

Sostenitori delle Madri di ParkLaleh in diaspora, tra cui:
Sostinitori di Madri di Park Laleh '/ Oslo, Norvegia
Sostenitori di Madri di Park Laleh '/ Amburgo, Germania
Sostenitori di Madri di Park Laleh '/ Colonia, in Germania
Sostenitori di Madri di Park Laleh '/ Dortmund, Germania
Sostenitori di Madri di Parck Laleh '/ Francoforte sul Mein, Germania
Sostenitori di Madri di Park Laleh '/ Angeles Valley Angeles, Stati Uniti
Sostenitori di Madri di ParcK Laleh '/ Bolzano, Italia
Sostenitori di Madri di Parco Laleh '/ Firenze, Italia
Sostenitori di Madri di Park Laleh '/ Roma ,Italia
Sosenitori di Madri di Park Laleh '/ Vienna, Austria

[1] Si riferisce alle esecuzioni di giovani prigionieri politici Arash Rahmanpour (gennaio 2010), Farzad Kamangar e Shirin Houli Alam (entrambi Maggio 2010)

[2] Ali Saremi è stato giustiziato 28 dicembre 2010, lui è stato accusato di aver avuto legami con un gruppo di opposizione armata, nonostante diverse affermazaione da parte di lui di non avere nessun legami con il gruppo (suo figlio quel gruppo e infatti suo figlio era già stato impiccato per la sua appartenenza al gruppo.)

گردهمایی سراسری گروههای حامی مادران پارک لاله/ خارج از کشور ، در اعتراض به اعدامهای صورت گرفته و دیگر احکام جاری اعدام

گردهمایی سراسری

گروههای حامی مادران پارک لاله/ خارج از کشور ،

در اعتراض به اعدامهای صورت گرفته و دیگر احکام جاری اعدام




حسین خضری، حبیب الله لطیفی ، زینب جلالیان

و بیست زندانی سیاسی-عقیدتی دیگر محکوم به اعدام را دریابیم




بنا به گزارش خبرگزاری حقوق بشر ایران ، تنها در طول سال ۱۳۸۹ جمهوری اسلامی ایران ۱۹۰ زندانی را در سرتاسر ایران به پای چوبه‌هاِی دار برده است که البته بادر نظر گرفتن این واقعیت که بسیار ی از اعدامهای صورت گرفته نیز از طریق منابع رسمی اعلام نشده است ، بی شک این آمار حتی بسیار سنگین تر از رقم اعلام شده است . در این میان خصوصاً اعدام زندانیان سیاسی و دگر اندیش با اتهام های واهی و اعتراف گیریهای دروغین تحت شکنجه های قرون وسطایی ، توجه تمامی نهادهای حقوق بشری و وجدانهای بیدار جهان را به خود معطوف ساخته است.

هنوز مادران داغدیده ایران زخم اعدام و شکنجه فرزندان خود را در طی سه دهه پیشین همچنان التیام نایافته برسینه دارند که باز هم باید شاهد رقص آرشها ، شیرین ها ... و فرزادهای خود برچوبه دار باشند . و هنوز از آن کابوس رهایی نیافته اند که شاهدند چگونه پدری چون علی به جرم پدر بودن به چوبه اعدام سپرده می شود . اینک چگونه تاب بیاوریم که همچنان حد اقل بیست فرزند دیگراین آب و خاک تنها به جرایم سیاسی و دگر گونه اندیشیدن در انتظار حکم اعدام هر روز هزاران بار مرگ را تجربه می کنند ؟



فشار روز افزون حکومت جمهوری اسلامی بر خانواده های زندانیان سیاسی -عقیدتی که اینک بیش از پیش حتی مادران پارک لاله (مادران عزادار) را مورد هدف گرفته است نشان از عمق وحشت حاکمیتی دارد که برای هر روز ماندگاری اش حاضر به هر گونه اقدام ضد انسانی است.


گروههای حامی مادران پارک لاله (مادران عزادار ایران) در خارج از کشور ، همصدا با مادران دادخواه ایران ضمن محکوم کردن اعدامهای صورت گرفته خواهان لغو فوری احکام اعدام و آزادی بی قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی-عقیدتی می باشند و در حرکتی سراسری روز شنبه 8 ژانویه این اعتراض خود را به نمایش گذاشته از دیگر هموطنان دعوت می کنند تا در کنار یکدیگر به جهانی شدن این صدا کمک کنیم.




چمعی از گروههای حامی مادران پارک لاله خارج از کشور از جمله:



حامیان مادران پارک لاله/ اسلو

حامیان مادران پارک لاله/ هامبورگ

حامیان مادران پارک لاله/ کلن

حامیان مادران پارک لاله/ دورتموند

حامیان مادران پارک لاله/ فرانکفورت

حامیان مادران پارک لاله/ ولی - لس آنجلس
حامیان مادران پارک لاله/ بولزانو
حامیان مادران پارک لاله/ فلورانس
حامیان مادران پارک لاله/ رم